Është koha që Mejsi të shkojë në shtëpi. Ajo ka arritur një promovim dhe është lodhur duke dëgjuar burrin në apartamentin sipër që luan me veglën e tij muzikore. Kështu, ajo rezervon disa takime me agjentin e saj të pasurive të patundshme dhe fillon të shikojë shtëpitë. Pasi shikon tre vende, bie në dashuri: Është një shtëpi me një oborr të madh dhe një kuzhinë të këndshme të hapur. Për më tepër, shkolla pranë ka një reputacion të madh. Ajo është gati për të bërë një ofertë.

Por atë natë në kokën e saj i lind një pyetje: Po sikur shtëpia tjetër të jetë më e mirë? Ajo nuk mund ta largojë mendimin. Po sikur shtëpia tjetër të ketë një oborr më të madh, apo ndoshta një garazh dysh? Po sikur të jetë më lirë?!

Të gjithë e kemi gjetur veten në këtë situatë, pavarësisht nëse shqyrtojmë ofertat e punës, blerjen e një makine të re ose takimin me njerëz të rinj. Kur bëhet fjalë për dashurinë, me sa njerëz duhet të takoheni përpara se të bini rehat? Është një problem që lidh matematikën dhe psikologjinë dhe ka një emër: problemi optimal i ndalimit.

Pyetja matematikore për Mejsin (ose dashurinë tonë të mundshme) ka të bëjë me maksimizimin e probabiliteteve. Është pyetja se sa kohë shpenzoni me opsionet e kampionimit, për t’i dhënë vetes shanset optimale për një vendim përfundimtar të suksesshëm? Sa bretkosa duhet të puthësh për të siguruar shanset që të bësh për vete një princ?

Matematikanët na kanë dhënë një përgjigje: 37%. Ideja bazë është që, nëse ju duhet të merrni një vendim nga 100 opsione të ndryshme, duhet të provoni dhe të eleminoni (ose të ndaloni tek) 37 të parat. Rregulli 37% nuk ​​është diçka e pamend dhe automatike. Është një periudhë kalibrimi gjatë së cilës ju identifikoni se çfarë funksionon dhe çfarë jo. Nga 37% e refuzuar, ne zgjedhim më të mirën dhe e mbajmë atë informacion në kokë duke ecur përpara. Nëse ndonjë opsion i mëvonshëm e tejkalon atë standard, atëherë duhet t’i përmbaheni atij opsioni për të marrë rezultatin më të mirë përfundimtar.

Le të marrim një shembull. Imagjinoni që jeni veten beqar dhe dëshironi një lidhje. Ju vendosni që do të shkoni në 10 takime të ndryshme gjatë disa muajve. Rregulli 37% na thotë se duhet të kënaqeni në tre të parat – të qeshni dhe të pini një ose dy gota – por mos organizoni një takim të dytë me asnjë prej tyre. Mund të gjeni edhe më mirë. Ajo që na thotë rregulli 37% është se takimi tjetër më i mirë që keni është i duhuri. Janë ata me të cilët duhet të përpiqeni të lidheni.

Brian Christian në librin e tij, Algoritmet për të jetuar: Shkenca Kompjuterike e Vendimeve Njerëzore, përdor rregullin 37% për të ndihmuar Mejsin në shembullin tonë të hyrjes. Siç shkruan ai: “Nëse doni shanset më të mira për të marrë apartamentin më të mirë, shpenzoni 37% të kohës së gjuetisë për apartamentin tuaj (njëmbëdhjetë ditë, nëse i keni dhënë vetes një muaj për kërkimin) duke eksploruar opsionet pa u angazhuar me asnjërin. Lëreni bllokun e çeqeve në shtëpi; ju thjesht po kalibroni. Por pas kësaj pike, jini të përgatitur për t’u përkushtuar menjëherë në vendin e parë që shihni, i cili tejkalon gjithçka që keni parë tashmë. Ky nuk është thjesht një kompromis intuitiv i kënaqshëm. Është zgjidhja e vërtetuar optimale.

Matematika na ofron përgjigjen më të mirë për “problemin e ndalimit optimal”. Por ka vetëm një problem të madh me të: njerëzit nuk janë makineri racionale për të thyer probabilitetin. Në fakt, zakonisht e kundërta është e vërtetë. Ne jemi kaotikë, në mënyrë indinjuese, kreative dhe të çrregullt. Pra, i takon psikologjisë të na tregojë se si sillemi në të vërtetë.

Në psikologji dhe ekonomi, ekziston ajo që njihet si një shkëmbim “eksploro/shfrytëzo”. Kjo është pyetja, nëse duhet të shkoni me një “fitore” të garantuar (shfrytëzimi) ose të rrezikoni të shkoni diku tjetër për një rezultat të panjohur (eksplorimi). Shkalla në të cilën dikush do të eksplorojë ose shfrytëzojë do të varet nga një mori faktorësh dhe lidhet me atë se sa kurioz ose riskues jemi.

Sipas studimi nga Addicott, botuar në Nature, ekstremet e të qenit shumë eksplorues ose shumë shfrytëzues na lënë në disavantazh. Personi që shfrytëzon shumë “mund të nxisë formimin e zakonit”, ndërsa personi që eksploron shumë rrezikon të bëhet “një usta i të gjitha zanateve, por mjeshtër i asnjërit”. Shfrytëzuesit me tepri ngecin në një rrëmujë, u mungon motivimi dhe mërziten. Eksploruesve me tepri u mungon ekspertiza dhe nuk përjetojnë kurrë asgjë në thellësi. Ajo që Adicott dhe ekipi i tij arritën në përfundimin se “sjelljet më të favorshme ndodhin rreth një pike ekuilibri midis të dyjave”.

Sigurisht, njerëz të ndryshëm janë më eksplorues ose shfrytëzues në periudha të ndryshme. Adoleshentët dhe sipërmarrësit priren të eksplorojnë më shumë. Të rriturit dhe menaxherët shfrytëzojnë më shumë. Provoni të testoni veten me këto tre pyetje, për të parë se ku jeni ju:

Nëse po vizitoni një qytet që e njihni mirë, do të shkoni në një restorant që e dini se është i këndshëm, apo do të provoni një të ri?

Nëse ju them se një makinë bixhozi ka një pagesë prej 50 dollarësh, do të qëndroni dhe do të luani apo do të eksploroni për të parë nëse të tjerat kanë një pagesë më të madhe?

Kur jeni duke luajtur një lojë, a keni tendencën t’i përmbaheni të njëjtave taktika apo t’i përzieni ato çdo herë?

Marrëdhëniet nuk janë kështu

Problemi është se botës së marrëdhënieve ndërpersonale është e vështirë t’i vendoset një numër. Probabilitetet dhe teoria e lojës bëjnë gjëra qesharake kur futni variablat e lëkundur dhe të paqartë në lojë në sjelljen njerëzore.

Merrni rregullin 37%, për shembull. Si parim i përgjithshëm, ka kuptim të përjetoni një sërë takimesh të ndryshme dhe të njiheni me një sërë llojesh personaliteti, përpara se të merrni vendim. Por kush mund të thotë se takimi nuk është dashuria e jetës suaj – personi me të cilin ngjisni menjëherë dhe që mund të mos ju bëjë më të lumtur? Kush do të thotë se nuk do të ktheheni në një takim apo lidhje të kaluar, duke kuptuar më vonë se ata ishin më të mirët gjatë gjithë kohës? Dhe të mos harrojmë se nuk jeni vetëm ju që e vendosni këtë – ju duhet të pranoheni në radhë të parë!

Por problemi më i madh me rregullin 37%, ose idenë e “eksplorimit”, kur zbatohet për takimet është se një takim nuk është kurrë i mjaftueshëm. Ndonjëherë 10 ose 100 takime nuk mjaftojnë për të zbuluar karakterin e vërtetë të dikujt.

Megjithatë, si rregull i përgjithshëm, 37% është i mirë. Kur bëhet fjalë për blerjen e gjërave ose marrjen e vendimeve për jetën, është një pikënisje matematikisht e sigurt. Duhet të keni shumë mençuri në marrjen e mostrave përpara se të vendosni. Ka të bëjë me kërkimin dhe kalibrimin e pritshmërive. Gjithçka ka të bëjë me të mësuarit se çfarë e bën diçka të mirë ose të keqe, dhe thjesht atë që dëshironi tek një gjë. / Big Think – Bota.al