MË PRIT

Unë heshtur i flas fjalës

Që t’i jap shpirt vargut

Dhe vetes

Më prit

Aty ku thura fëmijërinë

Dhe gdhenda Kohën time

Mbrëmjeve

Kur shëtisja si një thellëzë mali

Duke soditur qiellin e vendlindjes

Më prit !

MERRI KËTO KUJTIME

Janë sa një copë qiell i lagur me lot

Kur hesht fjala më vret si me shpatë

Dita i numron orët, orët bëhen njëqind vjet

E lus Perëndinë të vij ai cast lumturie

Edhe një natë edhe shumë net të rri

Mes bebëzave të mallit të shtrihem si di vetë

Ta lë një puthje me afsh një ditar shkruar me këngë

Një dhembje të pashëruar dhe ëndrrën që nuk zë vend

Zemrën prush ta prekësh me dorën tënde të stërgjatur

Të më merr në krahë përtej një ishulli të më shpie

Ta dëgjoj këngën e mjellmave fluturimin bardhë mbi det

Një fotografi ta lë të më pikturosh kur s’jam me Ty

Emrin të mos ma harrosh buzët të m’i puthin këto stërkala

Jeta është si hije kujtimet jetojnë ndër sonete me dashuri

Merri këto kujtime thur një varg pa rimë për sytë e mi

Në secilën thërmi të kësaj dite me erë jam shpend shtegtar

Deri te shpirti do vij një stinë ta shtroj lëndinën e lotëve me mall!…

SUKUR

Të isha stinë pranvere

Do t’i grishja zogjtë e malit

Të uleshin mbi supet e mia

T’ua rrëfeja për një fjalë malli

Që më djeg si gacë zjarri

Diellin me duart e mia të vogla

Do ta merrja në përqafim

Ta shtrija me rreze vendit tim

Sikur …

ENDEM EDHE SOT

Nën hijen e stinëve të ikura

Që rrugët i kanë kafshuar

Mbaj mend si sot

Qielli ishte përplot me shi

Unë mbaja një trëndafil në dorë

Ngjyrat e flamurit kishte ajo ditë

E doja atë ngjyrë si sytë e gjethit në pranverë

Unë dhe mëkatet që s’i bëra kurrë

Më grisin si copëra stofësh e mall

Në dritaren time kujtimet vijnë si dallëndyshet

Në kooridorni e lotëve orë dhembjesh mbaj

Fshehur i kam ëndrrat nëpër vargje

Endem edhe sot mes zjarresh dallgë !

|MEDIA KONTAKT