Nga Liridon Cenaj

E me të vërtetë nuk ka dimra si dikur. Mbaj mend nga që dikur binte borë gati dy metra. Komunikimi ishte i pa mundur, nuk mund të komunikonin as me komshijtë.

– Gjyshes i kam marrë 97 audio dëshmi. Po e publikoj njërën nga këto dëshmi të realizuar me karakterin etnografik induktiv

Intervista nr 1

Tema: “Dimri i dikurshëm”./ Data 20.3.2020 Intervista është rreth 60 minuta Karakteri;Induktiv

Unë: -Si e ke emrin dhe sa vjeçe je?

Nëna: -Sele Iliaz Cenaj 84 vjeçe.

Unë: -Po mbiemrin e vajzërisë si e ke?

Nëna: -Mbiemrin e kam Kastrati.

Unë: -Nga cila zonë e ke origjinen dhe sa vjeçe je martu?

Nëna: -Jam nga Hasi, fshati i Brutit. Jam martu 16 vjece,taman taman 16 i kam bo te burri

Unë: -Sa vjet shkollë ke?!

Nëna: – Kam mbaru vetëm 5 vjet,sa 500 në ditët e sotshme.

Unë: – Sa fëmijë ke?!

Nëna: – Kam lind shumë por vdisnin të vegjël. Nuk kishim mjekime,as përvojë. Që më kanë rrnu e janë rritë janë 5,

3 djem dhe 2 vajza. Për fat të keq dy nga djemt si kam më.

Pra aktualisht kam 1 djalë dhe 2 vajza.

Unë: – Ku ke punu dikur?!

Nëna: – Në kooperativë dhe fermë.

Unë: – A e mban mend si kanë qenë dimrat dikur?

Nëna: – Uha, të fortë! Ne i themi se as qeni nuk del për të leh! Ishte kiamet ,fërtunë e dimri ishte dimër. Tash janë ngatërru stinët.

Unë: – Çfar mban mend nga ato dimra?! Fillo në fillim në fshatin tënd, më pas pas martese.

Nëna: -A te unë ishte ndryshe, dimëri shumë i madh, por kemi pasë shtëpinë tip kulle 3 katësh. Kjo bënte se sado borë të binte nuk e kuptonim.

Unë: – Çfar keni konsumu gjatë këtyre ditëve?!

Nëna: Eh o birë, thellë më fute! Po, prisnim nga 2 viça në çdo dimër. Na dilte për të “hangër” edhe të thatë edhe të njomë. Pastaj njëherë ³ditë keni bo flia ose byerek. Kemi pi edhe lang rasoji, etj.

Unë: – A keni pasë bletë dhe si i keni mbajtë në dimër

Nëna: – Po kam 30 a 40 gzhualla se s’kemi pasë koshere. Në dimër i kemi izolu me pleh ose me baltë. I kemi lënë pak mjaltë e kështu ia kanë dalë. Haha(qesh) baba e ka pa ves me i hy në token ku mbante bletët, hyra unë një here e ke te më mbytë!

Unë: – Po pas martese, si i mban mend dimrat?

Nëna: – Iiiii pash zotin! Lash bollekun e nuk gjeta kurgjo. Po nuk pate shtëpi nuk ngrohesh.

Unë: – Pse çfar shtëpie gjete?

Nëna: – Një shtëpi me baltë(qerpiç) e nuk ishte më shumë se 2.5 metra. Bora shkonte deri në 2 metra, gati e zinte krejt

Unë: – Si ia bonit për të ecur?!

Nëna: – Hapnim tunele sa për të dalë tek vatha e lopës.

Unë: – Po për ushqim a keni vujtë?!

Nëna: Jam martu në 1952 e ishte periudha për krejt. Nuk kemi pasë jo si te baba jem… mezi ia kena dalë…. .

Unë: – Me çfar jeni ngroh?

Nëna: – Jemi nxeh me dru zjarri, kemi pasë oxhak. Aty jemi nxeh e kemi gatu.

Unë: Drutë kush i bënte?

Nëna: N’brrut burrat e te burri gratë

Unë: Si gratë keni dalë me pre dru?

Nëna: – Po orti, burrat ishin në punë e na binte barra neve grave

Unë: – Po si e dalloje cili dru është i mirë?

Nëna: – Hëëëm, lisi i gjatë i hollë a i mirë. Sa i bija në sopatë e rrëzoja në tokë, e boja gati! Sidhe e ngarkoja në gomarë e ikja në shtëpi.

Unë: – Po puna më e vështirë kush ka qenë.

Nëna: – Me mbush ujë, se ishte 1 orë larg si edhe për të la rrobat pasi t’grinin duart.

Unë: – Si të duken dimrat ditët e sotshme.

Nëna: – Eeee ku ka dimna mo! Jo ka ndryshu klima.

Unë: – Oj nanë tash pusho se të lodha.

Nëna: – Jo sa herë të duash më thuaj se të duhen

… .

|MEDIAKONTAKT