Thënie për sfidat e jetës.
Dhimbja është një pjesë e pashmangshme e ekzistencës. Ne të gjithë luftojmë me vuajtjet
në një moment të jetës sonë ose në tjetrën, pavarësisht nëse është fizike apo
mendore.
Vuajtjet dhe dhimbjet janë një pjesë e natyrshme e ekzistencës. Njerëzit përpiqen të
shmangin dhimbjen sa më shumë që të munden, por nuk ka përfitim pa dhimbje
Vetëm pasi të kemi mbijetuar nga fatkeqësitë, ne e vlerësojmë plotësisht sa e
vlefshme është jeta. Dhimbja dhe vuajtja na bëjnë të vlerësojmë jetën dhe të
dashurit tanë
Nuk do të kishte vuajtje nëse nuk do të kishte dhimbje, dhe ne kurrë nuk do të mësonim
nga gabimet tona nëse nuk do të kishte vuajtje. Për ta thënë ndryshe, pikëllimi
dhe vuajtja janë çelësat e të gjitha dyerve; pa to, nuk ka jetë.
Transformoni plagët tuaja në njohuri.
Për shkak se mësimet më të mëdha të jetës mësohen përmes pikëllimit, ndonjëherë duhet të
vuash për të mësuar, të biesh për t’u zhvilluar dhe të humbasësh për të fituar.
Nëse mund të uleni me dhimbjen tuaj, ta dëgjoni dhe ta respektoni, përfundimisht do të
jeni në gjendje ta kaloni atë.
Shpirtrat më të fortë kanë dalë nga vështirësitë dhe njerëzit më të mëdhenj kanë plagë.
U bëra më e fortë si rezultat i dështimeve të mia. Motivimi im ishte dhimbja.
Ne, në fund të fundit, mbijetojmë çdo moment përveç atij të fundit.
Detet që janë të qeta nuk prodhojnë marinarë të aftë.
Sfidat janë pjesë e jetës; veprimi me frikë dhe humbja e shpresës na dobëson shpirtin.
Por ne e forcojmë shpirtin tonë kur përballemi dhe kapërcejmë pengesat me
guxim, me besim dhe optimizëm.
Për sa kohë që dhimbja ka një qëllim në jetën time, unë mund ta duroj atë.
Në jetën ime, nuk jam penduar sepse gjithçka më ndodh për një arsye . Përvojat e
vështira me të cilat përballeni zhvillojnë karakterin tuaj dhe ju bëjnë një
person shumë më të fortë.
Të gjitha sfidat, vështirësitë dhe pengesat me të cilat jam përballur në jetën time, më
kanë forcuar.
Kishin kaluar vite që kur filluan vuajtjet, por unë e kam pranuar atë si një pjesë të
pashmangshme të jetës sime në atë kohë.
Çdokush mund të qeshë kur është i lumtur, por edhe trimat buzëqeshin kur janë të
trishtuar.
Dije se dhimbja është si një tren me shpejtësi që do të kalojë pranë teje, prandaj
buzëqeshi përmes tij .
Ankthi mendor është më i keq se ankthi fizik.
Gjithmonë përmes dhimbjes arrihet kënaqësia.
Dituria nuk është asgjë më shumë se dhimbja që është shëruar.
Vuajtja është pjesë e jetës dhe gjetja e kuptimit në të është pjesë e mbijetesës.
Zoti krijoi vuajtjet për të na kujtuar se jemi gjallë dhe për të na mësuar të
vlerësojmë gëzimet dhe bukuritë e botës.
Të heqësh dorë përfundimisht nga ajo që të lëndon zemrën dhe shpirtin është një nga
vendimet më të guximshme që do të marrësh ndonjëherë.
Ju mund të mbyllni sytë për të shmangur të parë diçka, por nuk mund ta mbyllni zemrën
për të shmangur ndjenjën e ndonjë gjëje.
Të dish se si t’i përkasësh vetes është gjëja më e rëndësishme në botë.
Njerëzit besojnë se të qenit vetëm të bën të vetmuar, por unë nuk jam dakord. Më e
vetmuar në botë është të rrethohesh nga njerëz të gabuar.
Ndonjëherë, duhet të ndaheni nga të gjithë për të caktuar kohë vetëm për të përjetuar,
adhuruar dhe vlerësuar veten.
Një person është vetvetja vetëm kur është vetëm. Nëse ai nuk mëson të shijojë
vetminë e tij, ai nuk do ta ketë të vështirë të shijojë lirinë.
©
copyright https://shprehje-filozofik.blogspot.com
