As armiku më i madh nuk mund të sjellë më shumë dëme sesa mungesa e edukatës e cila gjithë jetën duhet të merret sikur të ishe foshnje.

Edukimi duhet të jetë në gjendje ta bëjë edhe trupin edhe shpirtin sa më të mirë dhe sa më të bukur.

Edukimi është buka e shpirtit.

Më e mira që e njohu dhe kuptoi njeriu në jetë është të mësuarit.

Mendja e një kombi është arsimi, zemra e tij është morali i përgjithshëm.

Shërbimin që bën arsimi për përmirësimin e një kombi, ligji s’mund ta bëjë kurrë.

Themeli i çdo shoqërie, pa përjashtim, është edukimi i të rinjve.

Duhet që fëmijët të mos i krekosim e t’i fryjmë me lëvdata sepse zgërlaqen dhe vetëpërkëdhelen.

Të luash që të mësosh, të kombinosh mësimin me lojën.

Arsimimi është çelësi i suksesit tuaj, ai është fytyra e mendjes së njeriut.

Njeriu që është i aftë t’i bëjë gjërat e rënda të ndjehen të lehta, është mësues.

Që ta bësh të thjeshtën të ndërlikuar, kjo është e zakonshme, por që ta bësh të ndërlikuarën të thjeshtë, vërtetë të thjeshtë, kjo është krijimtari.

Ju nuk mund t’i mësoni dikujt asnjë gjë; ju vetëm mund ta ndihmoni që ai ta gjejë vetë atë.

Një nga defektet kryesore në mësimdhënie është se ne i japim shumë rëndësi zhvillimit të kujtesës dhe shumë pak zhvillimit të mendjes; ne i japim shumë rëndësi marrjes së dijes dhe shumë pak aplikimit gjërësisht të saj.

Një mësimdhënës që synon të japë mësim pa i frymëzuar nxënësit e vet me dëshirën për të mësuar, rreh me çekan një hekur të ftohtë.

Kultura? Ulërima që njerëzit i bëjnë në fytyrë fatit të tyre.

Edukata është ajo që mbetet kur gjithçka e mësuar harrohet.

Një histori e shkurtër në lidhje me rëndësinë jetike të edukimit:

Një djalë vodhi në shkollë fletoren e një shoku të klasës, dhe ia shpuri s’ëmës. Ajo, jo vetëm nuk e qortoi, por për këtë e lavdëroi. Kështu për herë të dytë vodhi një pallto dhe ia solli. Ajo e priti me dëshirë dhe kështu me kalimin e kohës, kur djali u bë adoleshent, bënte grabitje të mëdha.

Një herë e zunë duke vjedhur dhe, pasi e lidhën me hekura, po e shpinin te xhelati. E ëma e ndiqte dhe rrihte gjoksin. Atëherë djali tha se kishte një amanet të fundit që dëshironte t’ia thoshte të ëmës në vesh. Kur ajo vrapoi drejt tij, ai i kafshoi veshin dhe ia preu. Dhe ndërsa ajo e qortonte për mosrespekt dhe se nuk ishte ngopur me gjynahet e tij, por tani cungoi edhe të ëmën, djali u kthye e i tha:

“Po të më kishe qortuar kur vodha për herë të parë fletoren, nuk do të arrija në këtë pikë që të më tërheqin drejt vdekjes.”/shkollaesuksesit.com